သံေဝဂအျမင္ဘက္၌ ကမာၻပ်က္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ “ဘေလာ့ဂါေပါက္စ” ဆိုတဲ့အတုိင္း အိပ္ရာထထခ်င္း ေလာကစာမ်က္ႏွာႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကို အရင္ဆံုး ဖြင့္ဖတ္တတ္ပါတယ္.. မစားရရင္ေနပါေစ.. ထိုင္ေနရ.. ေရးေနရ.. ဖတ္ေနရရင္ အရာအားလံုး ေမ့ေနတတ္ႀကတာဟာလည္း.. “ဘေလာ့ဂါ” ဆိုသူေတြပဲ မဟုတ္ပါလား..

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အတိတ္ကိုလည္း ေမ့ေပ်ာက္.. အနာဂါတ္ကိုလည္း ရာႏႈန္းျပည့္ မေမွ်ာ္ကိုးရဲ.. ပစၥဳပၸန္ကိုသာ အာကိုးအားထားျပဳေနတဲ့ သာမန္လူပါပဲ။ ေလာကအလယ္မွာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ရင္း.. ပင္ပန္းမႈဟူသမွ် ေျပေပ်ာက္ေစဖို႔ တစ္ညတာ အိပ္စက္ အနားယူ အၿပီးမွာေတာ့.. ေရထိႀကာလို မလန္းပဲ.. ေနထိပန္းလို လန္းဆန္းတက္ႀကြစြာနဲ႔ အျပစ္ကင္းစင္လွတဲ့ နံနက္ခင္းအလွကို ခံစားရင္း ေလာကစာမ်က္ႏွာႀကီးကို ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့..

ေဗဒင္လကၡဏာဆရာႀကီး စံဇာဏီဘုိရဲ႕.. “၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ရက္ေန႔ ကမာၻပ်က္ကိန္း ေဆြးေႏြးခ်က္” ဆိုတဲ့ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ေရာက္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရတယ္.. ကမၻာပ်က္မယ္ ဆိုတာႀကီးကို မယံုေပမယ္႔.. တကယ္မ်ားသာဆိုရင္.. ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ အတူ ေအးခဲတည္ၿငိမ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္ထဲမွာ လႈိုင္းလံုးႀကီးေတြ ရိုက္ခတ္ၿပီး.. မီးေတာင္ႀကီးေတြ ေပါက္ကြဲလာသလို ခံစားလိုက္ ရတယ္.. လန္းဆန္းေနတဲ့ နံနက္ခင္းရဲ့.. အလွပန္းေလးတစ္ပြင့္.. ညႇိဳးႏြမ္းသြား လုမတတ္ ခံစားလိုက္ရရင္း..

“ဒီလိုသာျဖစ္ပ်က္ခဲ့မယ္ဆိုရင္.. ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.. ငါ့အေဖ.. ငါ့အေမ.. ငါ့ညီကိုေမာင္ႏွေတြ.. ငါ့သူငယ္ခ်င္း.. ငါ့ခ်စ္သူ.. ငါ့အိမ္.. ငါ့ကား.. ငါပိုင္ဆိုသမွ် အရာေတြအားလံုး.. ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ... ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..” ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္ စိတ္ေတြက တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ ရိုက္ခတ္လာခဲ့တယ္.. မႀကာခင္မွာပဲ..

တစ္ခဏတာမွ် ၿငိမ္သက္ၿပီးေနာက္.. “ေအာ္.. သဘာဝတရားႀကီးက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ လူသားေတြကို ဆံုးမဖို႔အတြက္.. ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ့” ဆိုၿပီး “ဟင္း”.. သက္ျပင္းေလးတစ္ခ်က္ ခ်လိုက္မိတယ္..

“အိုး.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ.. ငါ့လို အညတရ မေျပာနဲ႔.. ကမာၻမွာ ရွိႀကတဲ့ တကယ့္ ကမာ႔ၻထိပ္သီး လူခ်မ္းသာေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြ၊ အာဏာကို မက္မက္ေမာေမာ တက္မက္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ႀကီးေတြ၊ သူမ်ားေတြကိုမနာလို ကိုယ့္ကို အထင္ေသးတာမႀကိဳက္၊ ဒီလို မာန္မာနေတြ ေထာင္လႊားေနတဲ့ လူေတြနဲ႔ စာလိုက္ရင္ ငါက အေနသာ ပါကြာ.. ဟား..ဟား..ဟား” ဆိုၿပီး အဲဒီလူေတြကို စိတ္ထဲကေန သေရာ္ေတာ္ေတာ္ ေျပာရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အားေမြးကာ ျဖစ္ပ်က္လာမယ့္ အနာဂါတ္ေဘးကို မေတြးေတာ့ပဲ လက္ေတြ႔က်လွတဲ့ ပစၥပၸဳန္မွာ အေကာင္းဆံုးကို ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားလိုက္ေတာ႔တယ္..

********************************************

ကမာၻႀကီးသာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ အခုလို ေျပာေနၾကတဲ့အတုိင္း ျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ႀကမလဲ.. ကၽြန္ေတာ္ကေရာ....

ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရွိေနခ်င္တာလဲ..
တကယ္တမ္း ျဖစ္ပ်က္လာမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြနဲ႔မွလည္း ေနလို႔ မရေတာ့ပါဘူး.. ဘာမွလည္း ယူခ်ိန္မမွီဘူး.. ဘာကိုမွလည္း ႏွေျမာတမ္းတလို႔ မရပါဘူး.. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရင္ဆံုး ႏွေျမာမိမွာ အမွန္ပဲ.. အတၱဆန္တာ မဟုတ္ပါဘူး.. အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ဘာမွ မလုပ္ရေသးလို႔ပါ.. ကမာၻႀကီးက ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ပ်က္မယ္လို႔ မသိခင္ကတည္းက လူ႔ေလာကမွာ ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ မိသားစုေတြ.. တကြဲတျပားစီနဲ႔ ယိုယြင္းပ်က္စီးေနခဲ့ရၿပီး ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့.. မိသားစုနဲ႔အတူ ရွိေနခ်င္ပါတယ္..

ဘာေတြခံစားေနရမလဲ..
ခံစားရမွက မေျပာျပတတ္ေအာင္ပါပဲ.. ဘယ္လိုခံစားရမယ္.. ဘာေတြျဖစ္ပ်က္မယ္.. ဘယ္လိုပံု.. ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ခႏၶာခ်ဳပ္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ.. အဲဒီေတာ့ ဘာမွမခံစားပဲ.. ေနာင္ခါလာေနာင္ေစ်း ဆိုသလို သေဘာထားၿပီး လက္ရွိအေျခေနမွာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး စာနာေထာက္ထားၿပီး အတၱကင္းကင္းနဲ႔ ရွင္သန္ရပ္တည္ သြားရမွာပဲ..

ဘာေတြျပင္ဆင္ထားမလဲ..
ေလာဘအတြက္ ဆိုရင္တာ့ ဘာကိုမွ ျပင္ဆင္ထားျခင္းမရွိဘူး.. ေသရမွာျခင္းအတူတူ ေလးလြန္းလို႔ ေလာဘကို ထားခဲ့လိုက္မယ္.. ေဒါသကိုလည္း ထားခဲ့မယ္.. ေမာဟကိုလည္း ထားခဲ့မယ္.. လူေတြ တန္ဘိုးထားသင့္တဲ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနေအာင္ေတာ့ မေသခင္ေလးမွာ ျဖည့္ဆည္းသြားဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ထားခ်င္ ပါတယ္..

ဝမ္းနည္းမိမွာက
ကိုယ္လို အညတရ အတြက္က မိသားစုအေရးမွတစ္ပါး ဝမ္းနည္းစရာ မရွိပါဘူး.. တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးေပၚ ႏုိင္ထက္စီးနင္း လုပ္ေနႀကတဲ့ ေလာဘသား.. ေဒါသသား.. ေမာဟသားေတြအတြက္.. “ဟား..ဟား..ဟား..” လို႔ သေရာ္ ရယ္ရင္းနဲ႔ ထုိသူတို႔အတြက္ ပိုဝမ္းနည္းမိမွာပါ..

ေႀကာက္လန္႔မိတာက..
သူမ်ားကိုသာ သတ္ခ်င္သတ္မွာ.. “လူ” ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးကလည္း ကိုယ္ေသရမွာကိုေတာ့ အေတာ္ကို ေႀကာက္ႀကတယ္ “လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရတယ္” ဆိုတဲ့စကား မွတ္မိမယ္ထင္ပါတယ္.. သတၱဝါေတြကို တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း ပံုစံမ်ိဳးစံု နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ သတ္စားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလာဘသား အသားစား လူ႔ဘီလူးေတြကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ကမာၻႀကီးက “မင္းၿပီးငါ့အလွည့္လို႔” စိန္ေခၚလိုက္တာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္.. ဒီလိုေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ မေႀကာက္ဘူးလားလို႔ မေမးနဲ႔.. လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးက ေသရမွာကို ေႀကာက္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္..

ေဆာင္ထားခ်င္တာက..
ဘာေတြကို ေဆာင္ထားခ်င္ပါသလဲ.. အာဏာလား.. ေျခာက္လံုးျပဴးလား.. ကိုယ္ရံေတာ္ေတြလား.. စိန္ေတြလား.. ေရႊေတြလား.. ေငြေတြလား.. ေျပးရင္းလႊားရင္း စားဖို႔အတြက္ စားစရာေတြလား.. နတ္မိမယ္ေလး ေတြမ်ားလား.. လူေတြ တန္ဘိုးထားေလးစားတဲ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာရွိဘို႔နဲ႔ ေမတၱာလက္နက္ မွတပါး အျခား ေဆာင္းထားစရာ မရွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္..

ဘာေတြေရးမိမလဲ..
ဘာေတြမွလည္း ေရးဖို႔အခ်ိန္ မရႏိုင္ပါဘူး.. ငါ့မိသားစုသာ က်န္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ “ညီေလးတို႔.. ညီမေလးတို႔ေရ အကိုမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ မင္းတို႔ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို ဂရုစိုက္ေနာ္.. ညီကိုေမာင္ႏွမခ်င္းလည္း တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးတည့္ေအာင္ေန.. ရန္မျဖစ္ႀကနဲ႔.. အမ်ားေကာင္းက်ိဳး အတြက္လည္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေနာ္” လို႔ ေသတမ္းစာ သေဘာမ်ိဳး ေရးမိမလားလို႔..

ေတြးမိေတြရာအေတြး..
အဲဒီခ်ိန္မွာသာ ဆိုရင္ စိတ္ရဲ့ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္တဲ့ သေဘာသဘာဝအတိုင္း အေတြးေတြ ပတ္ခ်ာလည္ေနမယ္ ဘာမွမေတြးပဲ ကိုယ္လြတ္ရုန္းေနမယ္ဆိုလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္.. လူဆိုတဲ့အမ်ိဳးက ကိုယ့္အတြက္ မပူပဲ သူမ်ားတြက္ ပူတာက ခပ္မ်ားမ်ား.. အမွန္ေတာ့ ကိုယ္ေကာင္းရင္ သူမ်ားအတြက္လည္း အေထာက္အကူ ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ေမ့ေနတတ္ႀကတယ္.. ဘယ္အတိုင္းအတာထိ လြတ္ေအာင္ ေျပးႏိုင္မလဲလို႔ေပါ့.. ႏွာေခါင္း တစ္ေဖၚစာအခ်ိန္ထိ လြတ္ေနေအာင္ ေျပးႀကမွာပဲ.. ေျပးရင္းနဲ႔ ေတြးေနႀကမွာပဲ.. မေသႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းကိုေပါ့..

ဂုဏ္ယူခ်င္တာ..
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကာလပတ္လံုးမွာ အေဖ အေမနဲ႔ ညီကိုေမာင္ႏွမေတြကို အလုပ္ေကၽြးျပဳခဲ့ရလို႔.. သူတစ္ပါးကို ကူညီခဲ့ရလို႔.. မတရားမႈေတြကို မုန္းတီးၿပီး တရားမွ်တမႈေတြကိုသာ မက္ေမာခဲ့ရလို႔.. ဂုဏ္ယူခ်င္တာတစ္ခုထဲပါ..

ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိတာက..
ေလာဘသား.. ေဒါသသား.. ေမာဟသားေတြေလာက္ေတာ့ ကိုယ္က သနားပါတယ္ ဆိုၿပီး ရွာႀကံေျဖသိမ့္မိမွာထင္ တာပါပဲ.. တကယ္ေရာ.. ေျဖသိမ့္ဖို႔အခ်ိန္ ရႏုိင္ပါ့မလား..(ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေပါ့)..

က်ဴးရင့္ခ်င္တဲ့ဥဒါန္း..
ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲဘူးဆိုတဲ့ ေလာကနိယာမကို လက္ကိုင္ထားေပမယ့္ လူပဲေလ.. အားတင္းၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ ရႏိုင္မယ္ဆိုရင္.. “ငါမေသခ်င္ဘူးးးးးးးးး.. ငါမေသခ်င္ဘူးးးးးးးးးးး” လို႔ က်ဴးရင့္ေနမိမလား.. တကယ္ေတာ့လည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ..

ညီမေလး ခေရညိဳ တဂ္ထားတဲ့ ကမာၻႀကီးပ်က္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ပို႔စ္ေလးပါ.. ဘေလာ့ဂါေတြ အမ်ားႀကီးေရးႀကေတာ့ အမ်ားႀကီး ဗဟုသုတ ရတာေပါ့.. ဗဟုသုတ ရေတာ့ေရာ.. ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႔ ေမးခ်င္ေမးလို႔ရပါတယ္.. ဘာမွ လုပ္လို႔မရပါဘူး.. ဒါေပမယ့္ ဒီစာေလးေတြဖတ္ၿပီး.. အေကာင္းျမင္ႏုိင္သလို အဆိုးျမင္ရင္လည္း ျမင္ႏိုင္ပါတယ္.. ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ဒီပိုစ္႔က “သုခ” မရႏိုင္ပါဘူး “သံေဝဂ” ရဖို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ေပါက္ကရအေတြးအပိုင္းအစမ်ားမွ
စည္သူ။